Dag 13 zaterdag 18 mei 2013 Langs het Van meer

Vandaag gaan we een paar dingen in de omgeving van Van bekijken. Eerst rijden we in zuidelijke richting langs het Van meer, een binnenzee op een hoogte van 1750 meter. Het is omgeven door bergen, waarvan de hoogste top 4058 meter hoog is. Het meer is plaatselijk 400 meter diep en het water is zouter dan zeewater omdat het niet weg kan stromen.

Het Van meer

Medepassagiers die wachten op de boot naar het het eiland

Met de boot naar het eiland in het Van meer

Een verliefd stelletje aan boord

Na 35 km komen we bij Gevas, vanwaar we met een boot het eilandje Akdamar in het Van meer varen. Een heerlijk boottochtje van ruim een half uur over het helderblauwe water bij mooi zonnig weer.
Er is ook een verliefd stelletje aan boord, waarvan de vrouw een chador draagt, die slechts de ogen onbedekt laat. We concluderen dat ze net getrouwd zijn, want ze raken elkaar zo nu en dan subtiel aan en kijken elkaar verliefd in de ogen. Ze zijn op huwelijksreis, zo vervolgen we onze voorbarige conclusie.
De volgende conclusie is dat ze begeleid worden door de pa en ma van de jongen, die het jonge paar vanaf een gepaste afstand steeds in de gaten houden, en dat doen wij natuurlijk ook! 

Pa en ma zijn waakzaam

Doel van de lichaamsbedekkende kleding is om geen vreemde mannen in de verleiding te brengen, maar dat werk averechts. De stelling dat de bedekking de begeerte smoort, kan ik niet onderschrijven. Ik grijp elke gelegenheid aan haar gezicht te bespieden. Raar, hoe nieuwsgierig zo'n smal reepje vlees plotseling is. Het is ook zo dubbel, een wijde tent aan, maar toch de ogen flink opgemaakt.


Het eiland Akdamar was ooit een residentie van Armeense koningen en er stond een Armeens klooster, maar tijdens de genocide in 1915 werden de monniken vermoord en het klooster verwoest. Nu staat er alleen nog een Armeens-orthodox kerkje, dat door de fraaie ligging een belangrijke toeristische trekpleister is. 
Het kerkje, gebouwd tussen 915 en 921, is een paar jaar geleden gerestaureerd op kosten van de Turkse overheid als gebaar van verzoening richting de Armeniërs en heropend als museum. De overheid weigerde het als kerkgebouw te heropenen!


De restauratie van de kerk werd door politieke figuren regelmatig gebruikt om het blazoen van Turkije op te poetsen. Toen een aantal Turkse intellectuelen zich in 2008 in een petitie aan Armeniërs verontschuldigden voor de ontkenning van de grote catastrofe van 1915, reageerde premier Erdogan woedend dat Turkije zich voor niets had te verontschuldigen. In dit verband noemde de premier uitdrukkelijke de restauratie van het kerkje van Aghdamar en dat de Turkse republiek de deuren van een Armeense kerk opende voor de gehele wereld. De premier vergat in zijn verdediging dat er niet een kerk werd geopend, maar een museum.

Het kerkje is kruisvormig en meet maar 15 bij 12 meter. Het bijzondere zijn de gebeeldhouwde reliëfs aan de buitenkant en de fresco's binnen. Op de zandstenen buitenmuren zijn afbeeldingen uit het Oude en Nieuwe Testament te zien. Na enig speuren ontdek je David en Goliath, Adam en Eva, Jonas en de walvis.

Gevas - voor het theehuis wachten op het stoffelijk overschot

Na de boottocht gaan we in Gevas heerlijk Kebab en Tapinade eten in een eethuisje om daarna nog even door het plaatsje te lopen. In het theehuis tegenover de moskee is het druk met mannen. Dat hier geen vrouwen te bekennen is mag als vanzelfsprekend worden beschouwd, maar wij zijn van harte welkom en de mannen willen maar wat graag op de foto. 

Een man, die goed Engels spreekt, vertelt ons dat er vandaag iemand is overleden en dat de mannen zitten te wachten tot het stoffelijk overschot naar de moskee wordt gebracht om daarna te worden begraven.

Bezoek aan een strontdorp

Als we even later langs de moskee lopen zien van een afstand dat de kist naar binnen wordt gedragen te midden van een grote groep mannen. Vrouwen mogen hierbij niet aanwezig zijn. Wij vinden dat een verdrietige gedachte voor de nabestaanden, temeer daar de teraardebestelling binnen 24 uur moet plaats vinden.

Van Gevas rijden we naar Cavustepe, waar hoog op de rotsen restanten van een paleis zijn te zien. We komen er echter niet achter hoe we er moeten komen en laten het maar bij een vergezicht. We hebben al veel vaker ervaren dat bezienswaardigheden slecht worden aangegeven. We nemen nog even een kijkje in het boerendorp vlakbij. Bij de huizen staan overal muurtjes opgetrokken van mest, dat gebruikt wordt om op te koken en de huizen mee te verwarmen. Hout is schaars op deze boomloze hoogvlakte.

We sluiten de rondrit af en rijden terug naar Van. We hebben ons prima vermaakt met mooi weer en hebben weer heel veel mensen ontmoet. Het resultaat is dat we opnieuw veel te veel foto's hebben gemaakt en dat heel wat Turken ons op de foto hebben gezet.