Dag 14 Van - Dogubeyazit - Igdir

Schaapherder aan het Van meer

Vandaag trekken we vanuit Van verder in noordelijke richting. De weg loopt eerst langs het enorm grote Van meer, dat zes keer zo groot is als het meer van Genève.

Na het meer achter ons te hebben gelaten stappen we even uit om de watervallen bij Muradiye te bekijken, een door de Turken druk bezochte attractie.

Waterval bij Muradiye

We rijden verder en komen weer dicht langs de grens met Iran. Hoewel er een aantal controleposten onderweg zijn, kunnen we overal doorrijden. Lang niet alle posten zijn bezet, wel zijn er veel uitkijkposten op de bergpieken langs de grens met Iran.We rijden door een bizar lavalandschap met veel uitgedoofde vulkanen. 

Onderweg veel kleine dorpjes, die een armoedige indruk geven. De huizen zijn vaak voorzien van platte daken en uit leem en keien opgetrokken. Overal lopen schaapherders met hun kuddes op de berghellingen en soms ook kuddes koeien en paarden. Het geheel doet wel aan Tibetaanse gebieden denken. 

Dorpje tussen Van en Dogubeyazit

Zo'n 130 km ten noord-oosten van Van ligt de stad met de moeilijke naam Dogubeyazit. Zo mooi als de omgeving is, zo lelijk en rommelig is de stad. Vanwege de ligging aan de grens met Iran en iets noordelijker met Armenië en de overwegend Koerdische bevolking is het een sterk gemilitariseerde stad. Dat zien we als langs een enorme legerbasis rijden in de richting van het oude fort Ishak Pasja Sarayi, dat boven op een heuvel staat.

Dogubeyazit, naar het  Paleis van de Pasja

Dit vesting paleis is in de 18e eeuw gebouwd om het handelsverkeer langs de Zijderoute te controleren. Helaas hebben de Russen, die hier aan het eind van de eerste Wereld oorlog de baas waren, de vergulde deuren van de toegangspoort mee genomen. Maar er blijft genoeg over om van te genieten, zelfs van de kerkers diep onder het paleis. Helaas zijn de 14 slaapkamers van de Harem onbezet.

Paleis van de Pasja op de rots bij Dogubeyazit

Het binnenplein van het paleis van de Pasja

Interieur met zuilenrij van het paleis van de Pasja

We rijden verder in noordelijke richting. Aan onze rechter kant steekt de berg Ararat boven de andere pieken uit. Het is met 5165 meter de hoogste berg van Turkije, weinig bergen spreken zo tot de verbeelding als de Ararat. Hier zou de ark van Noach zijn gestrand, maar er is nooit iets van gevonden. Volgens de Koran zou de ark vastgelopen zijn op de berg Cudi, enkele honderden kilometers zuidelijker, waar we een paar dagen geleden langs zijn gekomen. De berg ligt in een militair gevoelige zone, want hij grenst zowel aan Iran als aan Armenië en vormde eerder ook een centrum van PKK activiteiten. Het beklimmen van de berg is een serieuze zaak, je hebt klimijzers en een ijsbijl nodig, als je tenminste toestemming krijgt van de Turkse autoriteiten. Helaas krijgen we de top niet te zien door de wolken rondom.

De berg ARARAT, verscholen in de wolken

Dorp in de omgeving van de berg Ararat

Hierna wordt het landschap weidser, op de hoogvlakte bivakkeren herders met hun gezinnen in tenten. Het doet ons wel wat denken aan de steppes in Kirgizië. 

Tenten van schaapherdersfamilie tussen Dogubeyazit en Igdir

Na een lange afdaling komen we in Igdir, een stad vlak op de grens met Armenië en een 40 km van de Armeense hoofdstad Jerevan. We hadden nog nooit van deze stad gehoord en de verwachtingen na wat we van Dogubeya gezien hadden waren dan ook niet al te hoog, geen idee zelfs of er wel overnachtingsmogelijkheden waren.

Maar het valt allemaal heel erg mee, de stad ziet er goed verzorgd uit met keurige winkels en als we op het centrale plein komen, zijn er drie hotels waar we een keuze uit kunnen maken. We kiezen voor het 3 sterren hotel Olimpia en is het op een na beste hotel wat we tot nu toe gehad hebben. Alles werkt ook naar behoren, zodat we niet voor klusjesman c.q. vrouw hoeven te spelen. We hebben zelfs een balkon, vanwaar we zien dat er veel vrachtverkeer is, met daarbij opvallend veel tankauto's. Het zal wel veel grensverkeer zijn met Iran en Azerbeidzjan, want we zagen ook al verschillende personenauto's uit Azerbeidzjan.