Dag 12 vrijdag 17 mei 2013 Hakkari - Van

Vannacht om 0.30 uur schrokken we wakker van geklop op de deur. Eerst dachten we dat het iemand was die voor de verkeerde hoteldeur stond, maar toen het geklop aan hield hebben we toch maar open gedaan. Stond de hotelmanager voor de deur om te vragen of we de auto even konden verplaatsen, want er moest een andere auto uit. Gisteren bij het inboeken heeft meneer zelf gezegd dat de auto goed stond! Ik kon die man wel aanvliegen, maar hij is zo vriendelijk en bij een 3 sterren hotel hoort een bepaalde beheersing! Maar vanmorgen heb ik bij het ontbijt wraak genomen door zoveel te eten tot ik bijna barstte.
 

De route van Hakkari naar Van gaat de gehele 200 km door een spectaculair berglandschap. We zijn dicht bij de Iraanse grens, maar daar zien we niets van door de hoge bergen, waarvan de hoogste 4165 meter is. Ook hier weer check-points, maar de controle is hier minder streng en we kunnen overal zo doorrijden.
 

Even buiten Hakkari zie ik een vrouw voor haar huisje zitten en stop om te vragen of ik een foto van haar mag maken. Dat mag en we worden uitgenodigd thee te drinken. We moeten op een steen en een metalen trom zitten, want een stoel of krukje heeft ze niet. Ze komt een paar kussens halen, zodat we wat zachter zitten, zelf gaat ze op de drempel van haar huisje zitten en haar man en dochter blijven staan. Dit geeft aan hoe armoedig ze zijn, maar wel uiterst gastvrij en alles heel netjes.
De wegen zijn heel breed en goed en het schiet lekker op. Hoewel we voornemens zijn niet meer zoveel foto's te nemen maken we toch nog heel wat fotostops. Halverwege de route komen we door Baskale, dat op 2500 meter ligt en de hoogst gelegen stad van Turkije is. An begint last van een ontsteking onder de kies te krijgen, iets waar ze in Nederland ook wel last van heeft gehad en dat niet zomaar over gaat. We besluiten het rijtempo wat op te voeren en in Van op zoek te gaan naar een tandarts, een mooi alibi om de Hyudai weer eens te testen. De brede weg met mooi lopende bochten leent zich daar goed voor. Met soms piepende banden driften we Van binnen.

Van - de bruidsschat aan het uitzoeken ?

We vinden de Eerste hulp afdeling van het Lokman Hekim Hospital en worden meteen geholpen. Een de arts verwijst ons door naar een Dentel Clinic, waar we met een taxi van het hospitaal heen gebracht worden. Ook hier worden we ondanks de drukte onmiddellijk geholpen. Er gaat steeds iemand met ons mee om de verschillende afdelingen te vinden en te zorgen dat we vlot geholpen worden! Na een foto genomen te hebben wordt de vulling verwijderd en een noodvulling aangebracht om de druk weg te nemen. Precies hetzelfde als de tandarts in Nederland ook al eens heeft gedaan. De tandarts beschikt over moderne middelen, maar een verschil met Nederland is wel dat het er erg rumoerig is, iedereen loopt de behandelkamer zomaar in en uit of kijkt om het hoekje naar die vreemde mevrouw in de behandelstoel. Als we willen betalen krijgen we te horen dat het helemaal gratis is. We moeten alleen de medicijnen betalen, die we in de apotheek moeten halen, welke zich in dezelfde straat bevindt. Ook hierbij gaat weer iemand met ons mee, al met al een geweldige service.

Na een goede hotelkamer gevonden te hebben in Hotel Sahun gaan we de stad in. Hier is een zelfs een Burger King. Na de vele kebabs die we de afgelopen tijd gehad hebben gaan we voor de afwisseling eens een kipburger en patatjes proberen. Maar dat zullen we niet veel vaker doen, want de voorkeur gaat toch echt uit naar het Turkse eten.