Dag 03 woensdag 8 mei 2013 Malatya

De strijders van de Koerdische PKK beginnen vandaag met de terugtrekking van Turks grondgebied, zo lezen we op de site van de NOS. In groepen zullen ze zich terugtrekken naar hun kampen in buurland Irak. Daarmee wordt een belangrijke stap gezet in het vredesproces tussen de Koerden en Turkije. Een bloedige strijd die al zo’n dertig jaar duurt.
De terugtrekking is het resultaat van onderhandelingen tussen de gevangen PKK-leider Abdullah Öcalan en de Turkse regering. Onderdeel van de afspraken is dat het Turkse leger tijdens de terugtrekking in het betreffende gebied in het zuidoosten van Turkije geen acties uitvoer.

Vanmorgen verkennen we de buurt rond ons hotel, allemaal smalle straatjes en per straatje dezelfde artikelen. Zo heb je o.a. de schoenenstraat, de textielstraat, de meubelstraat en ook de straat van de koper- en blikslagers. Deze straat, waar allerlei metalen voorwerpen gemaakt worden, vinden we het boeienst. Het doet ons wel aan Kashgar (China) denken, waar je deze straatjes met handwerkslieden ook had, maar waar ze helaas door ingrepen van de Chinese regering inmiddels vrijwel verdwenen zijn.



Vakman uit Malatya

Er wordt driftig geklopt om een stuk metaal in een pan, een pot of een grote ketel te veranderen, de buurman is bezig een metalen raamwerk in elkaar te lassen en weer verderop is iemand met een grote buis aan het puntlassen. Ze vinden het leuk als we vol belangstelling naar hun vaardigheden staan te kijken.

Vurige geit

Er is ook werkplaats waar ze geitenkoppen en -poten in een open vuur stoppen om ze van de huid te ontdoen. Op een stellage aan de straat staan de schedels opgesteld als koopwaar. Ons is niet duidelijk waarom iemand dit zou willen kopen.


TE KOOP: MOOIE GEBLAKERDE GEITENKOPPEN

Het is met 28 graden, een heerlijke temperatuur om lekker op een bankje in een park te zitten. Hier weer allemaal mannen, die met elkaar zitten te keuvelen. Zo nu en dan komt er iemand langs om thee en frisdrinken te verkopen. An gaat met kruiswoordpuzzels aan de slag en ik ga de meegebrachte krant lezen. Maar het is moeilijk concentreren bij alle afleiding rondom en de verscheidenheid aan mensen die langs lopen, variërend van heel modern tot vrouwen in chador, waarbij je alleen de ogen maar ziet. De bevolking van Malatya bestaat uit een mix van Turkse nationalisten, vrome Soennieten, alevieten en Koerden, maar ons is niet duidelijk wie wie zijn. Mogelijk dat dit in loop van de reis wat duidelijker wordt.

Malatya - Gezellig keuvelen

We gaan een kijkje nemen bij de Yeti Moskee, de centrale moskee, voorzichtig kijk ik bij de ingang naar binnen. Een man wenkt dat ik wel binnen mag komen en ik neem plaats op een bankje achterin. Sommige mannen liggen geknield en zijn aan het bidden, anderen zijn de koran aan het lezen en er zijn ook die gewoon ontspannen in de grote ruimte zitten. Een mens moet natuurlijk ook wel even ontspannen na zo'n religieuze inspannen. An moet aan de andere kant naar binnen, waar de ingang van de vrouwen is, onder een doek door en dan de trap op. An doet een goede daad door een oude vrouw te helpen met een paar zware tassen, die mee naar boven moeten. Behalve het fraaie gewelfde plafond is boven bij de vrouwenafdeling bijna niets te zien van de moskee. Een groot houten hekwerk met slechts een paar kleine openingen beperken het zicht naar beneden. De mannen bespioneren is er niet bij. Een vrouw zit te bidden op de grond, maar veel meer is er niet te zien.

We bezoeken ook nog het kleine streekmuseum, waar o.a. kleding, sieraden en gebruiksvoorwerpen te zien zijn. Verder gaan we nog op zoek naar een gedetailleerde wegenkaart. Maar ondanks de hulp van een jonge vrouw, de eerste die we ontmoeten die een beetje Engels spreekt, lukt het niet er een te vinden. Ze loopt verschillende winkeltjes met ons af, helaas zonder succes. We moeten het doen met de wegenkaart die we in Nederland gekocht hebben.